نقدی بر عدم رای اعتماد ۳ وزیر پیشنهادی دولت تدبیر و امید

به گزارش راه مردم - فرشته فریادرس: جای بسی تاسف و نگرانی است که  در نظام پارلمانی جمهوری اسلامی ایران، نمایندگان منتخب ملت ایران به جای ریشه یابی مسائل و مشکلات موجود در جامعه به  دنبال کشاندن وضعیت به حواشی و مشتنج کردن اوضاع بودند تا توان و تخصص و شایسته سالاری افراد را فدای  حاشیه ها نمایند.البته در برخی موارد هم موفق شدند تا افراد شایسته ای چون نجفی، میلی منفرد و سلطانی فر در راه یابی به پاستور باز مانند.

آنچه  در این چند روز در مجلس نهم شاهد بودیم متاسفانه برخی نمایندگان مجلس نگاهی جامع و واقع بینانه  به برنامه های پیشنهادی وزراء نداشتند و تنها به دنبال مسایل جناحی و حاشیه ای  در کشور بودند و با در گیر کردن خود و دیگر نمایندگان در جزئیات  واهی زمان جبران خطاها را به راحتی از دست دادند.

تقریبا نیمی از نمایندگان،  پیشنهاد یا نقدی منطقی برای بهتر شدن امور به وزرا ندادند گویا  سوگند خدمت فراموش کرده و کمر همت بسته بودند برای گرفتن انتقام از برخی وزراء پیشنهادی دولت تدبیر و امید و به هیچ صراط مستقیمی راضی نشدند که دست از کینه توزی بردارند. گویا انتقاد های  غیر اصولی خلوت ذهنشان را تسخیر نموده و تا به حال  به خواب غفلت فرو رفته بودند، حال بیدار شده  و به فکر اصلاح امور بودند چنانچه  در سخنانشان چندان به فکر جبران اشتباهات گذشته نبودند و بیشتر هدفشان رسیدن به مقاصد جناحی و حزبی بود.حال سوال اصلی اینجاست تا به حال در کدامین وادی سیر می کردید ؟ چرا در طول مدت این 8 سال مدیریت غیرمعقول و ناراکامد  سکوت کردید؟ دریغ از تذکر ، اعتراض و مساعدتی  در این سالها!

ناراحت کننده تر زمانی بود که نجفی وزیر پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش  با رای  ناپلئونی  و تنها با اختلاف دو رای نتوانست وزیر آموزش و پرورش شود که برای این اتفاق نامبارک متاسفیم!

جای بسی تاسف است  که برخی با کج فهمی ها و کشیدن خط بطلان بر تمامی توانمندی ها و استعدادهای یک فرد به خاطر مسائل واهی و جزئی به آینده فرزندان خود در این مملکت  و به نظام آموزشی کشور ضربه می زنند !

اشکال کار کجاست؟ سهم هر کدام از افراد مسئول در رده های گوناگون در اشتباهات چقدر است ؟ آیا باید تنها یک وزیر را مقصر اشتباهات دانست؟ این بدور از انصاف و عدالت است.

نهاد آموزش و پرورش جزو مهمترین وزارتخانه های محسوب می گردد که تنها با شعار و کلی گویی و بدون در نظر گرفتن ملاحظات و نیازهای علمی و آموزشی روز دنیا نمی توان سکانداری ناپخته در راس امور این وزارتخانه  به کار گماشت. برخلاف نظر برخی نمایندگان مخالف باید فردی آزموده، کارکشته و آشنا به مسائل علمی گوناگون به مانند یک معلم با تجربه در امر آموزش در این حوزه به کار گرفته میشد که متاسفانه حاشیه ها و برخی تنگ نظریها مانع از انجام این امر شد.

بنا گفته عثمانی نماینده موافق برنامه های پیشنهادی نجفی، آموزش و پرورش از سد ساختن، راه ساختن و حتی انرژی هسته‌ای مهمتر است اگر ما نسل فردا را به درستی نسازیم چه کسانی می‌خواهند به جای روحانی‌ها، لاریجانی‌ها و ..... کشور را مدیریت کنند.

نکته ی قابل تامل دیگر اینکه آیا آقای زاکانی سالهای گذشته از وضعیت معیشت معلمان و وضعیت تحصیلی دانش آموزان خبرداشتند یا نداشتند؟  اگر داشتند و سکوت کردند که انصافا حق الناس کرده اند و باید پاسخگو باشند اگر خبر نداشتند که باز هم جای تامل و تاسف دارد. آیا ایشان باید در همین برهه زمانی نگاه تحلیلی و انتقادی به مسائل آموزشی داشته باشند  و  اگر از اوضاع این وزارتخانه ی کلان آموزشی در کشور تا به حال مغفول مانده اند  که  این غلفت  و کوتاهی چه معنا و پیامی می تواند داشته باشد اینکه کسی در مقام قانون گذاری دنبال گم شده خود بگردد و این کار صحیحی نیست و همگان باید بدانیم که کتمان حقیقت های آموزشی بسی نگران کننده و جای بحث دارد.

نکته ی قابل ذکر دیگر در اینجا اینست که  چه کسی گفته است که فتنه به عنوان یک ملاک و شاخص برای شناسایی و ارزیابی عملکرد افراد باید مد نظر قرار بگیرد. اگرچه به نظر می رسد بحث فتنه جریانی انحرافی است که با مطرح کردن آن و نسبت دادن این جریان به برخی افراد می‌خواستند شکافی بین اراده ملت و هوشیاری نمایندگان ایجاد کنند. که البته تا حدی هم به مقصود مورد نظرشان رسیدند.

نکته آخر اینکه برخی نمایندگان مجلس پیام مردم در 24 خرداد را به خوبی دریافت نکردند و با اعمال سلیقه های شخصی باعث رد صلاحیت افراد شایسته ای چون  نجفی، میلی منفرد و سلطانی فر  در خدمتگزاری به نظام جمهوری اسلامی شدند تا تکمیل حماسه سیاسی مد نظر دکتر روحانی محقق نگردد. در این راه امید است با صلاح دید ریاست محترم جمهوری از توانایی های ارزشمند این عزیزان در عرصه های گوناگون بهره مند گردیم.